کلامیدیا، یک عفونت شایع مقاربتی است و هر کسی ممکن است به آن مبتلا شود، اما این بیماری در زنان و مردان با هم متفاوت است. براساس اطلاعات منتشر شده توسط مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها، کلامیدیا، شایع ترین عفونت مقاربتی باکتریایی (STI) گزارش شده در آمریکا است.
در این مقاله قصد داریم راجع به کلامیدیا در مردان، علائم آن، راه های انتقال، درمان و عوارض احتمالی آن، توضیح دهیم.
علائم کلامیدیا در مردان
اکثر مردان مبتلا به کلامیدیا، اغلب هیچ علامتی را تجربه نمی کنند. علائم کلامیدیا، ممکن است تا چند هفته پس از ابتلا به عفونت اولیه، مشخص نشوند و در بدن نهان باقی بمانند. در صورتی که مردی به کلامیدیا مبتلا شده باشد و علائم آن بروز کرده باشند، معمولا این علائم را به شکل یکی از دو عارضه اورتریت یا اپیدیدیمیت تجربه می کند.
اورتریت:
اورتریت در واقع عفونت مجرای ادرار است. مجرای ادرار، لوله ای است که از داخل آلت تناسلی می گذرد و مسئول خارج کردن ادرار از بدن است.
علائم شایع اورتریت در مردان، عبارتند از:.
- ترشحات از آلت تناسلی
- احساس سوزش ادرار، یا درد در هنگام دفع ادرار
- احساسی شبیه فرو کردن یک شی نوک تیز در آلت تناسلی و یا خارش در مجرای ادرار
- حساسیت و سوزش در نوک آلت تناسلی
اپیدیدیمیت:
اپیدیدیمیت در واقع، به عفونت در لوله ای که در پشت بیضه قرار دارد و مسئول ذخیره و حمل اسپرم است، گفته می شود. بنا به گفته پزشکان اورولوژیست، فرد مبتلا به اپیدیدیمیت، درد در ناحیه بیضه را تجربه خواهد کرد و ممکن است این درد، حتی به کشاله ران نیز سرایت کند.
علائم دیگر کلامیدیا
علاوه بر عارضه های گفته شده، کلامیدیا همچنین می تواند رکتوم (راست روده) را نیز تحت تاثیر قرار دهد. اگر کلامیدیا بر روی رکتوم اثر بگذارد، ممکن است علائم زیر را نشان دهد:
- درد در رکتوم
- ترشحات
- خون ریزی
کلامیدیا، همچنین می تواند باعث التهاب در بخش مُلتَحِمه چشم نیز شود، البته این عارضه بسیار نادر است. کلامیدیا، همچنین ممکن است باعث عفونت گلو نیز شود، اما بیشتر افراد مبتلا به آن این عارضه را تجریه نخواهند کرد. در صورتی که کلامیدیا، گلو شخص را تحت تاثیر قرار دهد، به صورت گلودرد خود را نشان می دهد..
راه های انتقال کلامیدیا در مردان
با توجه به مطالعات علمی و تحقیقات انجام شده، کلامیدیا، معمولا از طریق تماس جنسی منتقل می شود، اما این تنها راه انتقال کلامیدیا نیست و در صورتی که به هر طریقی باکتری کلامیدیا وارد بدن شخص شود، می تواند باعث بروز عفونت شود.
انتقال کلامیدیا از طریق تماس جنسی، معمولا از طریق رابطه ای که همراه با دخول باشد صورت می گیرد، مثل رابطه واژینال یا مقعدی. با این حال، باکتری این بیماری می تواند حتی از طریق رابطه جنسی دهانی نیز از شخص بیمار منتقل شود. حتی در صورتی که شخص مبتلا به کلامیدیا، مراحل درمانی آن را سپری کرده باشد، باز هم ممکن است برای بار دوم، سوم و یا بیشتر به آن مبتلا شود.
آنتی بیوتیک برای درمان کلامیدیا
در اکثر افراد مبتلا به کلامیدیا، استفاده از آنتی بیوتیک ها، می تواند یک روش درمانی موثر باشد و با موفقیت آن را درمان کنند. آنتی بیوتیک های که برای درمان کلامیدیا استفاده می شوند، معمولا آزیترومایسین و داکسی سایکلین هستند. روش های درمان این بیماری برای مردان و زنان، یکسان است و تفاوتی ندارد. پزشک معالج ممکن است برای درمان شما، از آنتی بیوتیک با دوز بالا و یا حتی از آنتی بیوتیک با دوز کمتر ولی به دفعات بیشتر استفاده کند. زمان درمان با آنتی بیوتیک در کلامیدیا، ۷ روز است.
به منظور اطمینان یافتن از عدم انتقال عفونت به شخص دیگری، فرد مبتلا به کلامیدیا، باید به مدت ۷ روز پس از اتمام یک نوبت درمان با آنتی بیوتیک و یا تا پایان دوره ۷ روزه مصرف آنتی بیوتیک ها، از برقرار رابطه جنسی اکیدا خودداری کند.
هر فرد مبتلا به کلامیدیا، باید بیماری خود را به شرکای جنسی خود اطلاع دهد، شاید نیاز باشد آن ها نیز آزمایش داده و درمان شوند. حتی اگر شما از بازگو کردن این مساله با شریک جنسی خود خجالت می کشید، می توانید این کار را به صورت کاملا ناشناس انجام داده و به او اطلاع دهید که ممکن است به کلامیدیا مبتلا شده باشد. به منظور جلوگیری از عوارض جانبی آنتی بیوتیک ها، باید مصرف آن ها دقیقا طبق دستور پزشک معالج شما انجام گیرد.
۱- درمان کلامیدیا با مترونیدازول
داروی مترونیدازول، کلامیدیا را معالجه نکرده و حتی برای درمان آن نیز توصیه نمی شود. با این حال، در صورتی ممکن است پزشک مترونیدازول را تجویز کند که علائم کلامیدیا بعد از به پایان رسیدن برنامه ی اول درمان آن (مانند درمان با داکسی سایکلین، آزیترومایسین یا لووفلوکساسین) برطرف نشده باشند. عموماً زمانی که مترونیدازول برای درمان تکمیلی علائم پایدار کلامیدیا تجویز می شود، آنتی بیوتیک های دیگری مانند ازیترومایسین نیز می بایست همزمان با آن مصرف شوند؛ چرا که ممکن است سایر عوامل باکتریایی احتمالی وجود داشته باشند که علائمی مشابه کلامیدیا دارند.
۲- درمان کلامیدیا با آزیترومایسین
طبق دستورالعمل CDC برای بیماری های مقاربتی؛ یک دوز از آزیترومایسین ۱ گرم به صورت خوراکی، کلامیدیای تناسلی را درمان خواهد کرد. این دارو معمولاً به صورت چهار قرص ۲۵۰ میلی گرمی یا دو قرص ۵۰۰ میلی گرمی آزیترومایسین به صورت تک دوز مصرف می شود.
مقدار مصرف آزیترومایسین برای بزرگسالان و کودکان بالای هشت سال یا با وزن حداقل 45 کیلوگرم یکسان است. همچنین، مقدار مصرف این دارو برای افراد مبتلا به HIV و افراد غیرمبتلا تفاوتی ندارد.
۳- درمان کلامیدیا با داکسی سایکلین
آیا داکسی سایکلین می تواند بیماری های مقاربتی را درمان کند؟ بله، داکسی سایکلین می تواند کلامیدیا و سایر عفونت های مقاربتی را معالجه کند. با این حال، لازم به ذکر است که داکسی سایکلین عفونت های باکتریایی را فقط درمان می کند و نمی تواند مانع از ابتلای مجدد فرد به کلامیدیا یا سایر بیماری های مقاربتی در آینده شود.
روش های جلوگیری از ابتلا به کلامیدیا
کلامیدیا، معمولا از طریق تماس جنسی منتقل می شود، بنابراین یکی از موثرترین راه ها برای جلوگیری از ابتلا به کلامیدیا، استفاده از وسایل پیشگیری از بیماری های مقاربتی، همچون کاندوم است. راه های دیگر جلوگیری از ابتلا به کلامیدیا عبارتند از:
- استفاده از کاندوم در کل زمان رابطه و به خصوص در زمان دخول.
- استفاده از کاندوم روی آلت تناسلی، در طول رابطه جنسی دهانی.
- استفاده از کاندوم سد دهانی (Dental Dam)، بر روی اندام تناسلی زنان، در طول رابطه جنسی دهانی.
عوارض بیماری کلامیدیا در مردان
با درمان به موقع، به ندرت افراد عوارض ناشی از بیماری کلامیدیا را تجربه می کنند. با این حال، اگر کلامیدیا در مردان درمان نشود، ممکن است باعث ابتلا به موارد زیر شود و یا اینکه خطر ابتلا به آن ها را افزایش دهد:
- پروستاتیت، که در واقع التهاب غده پروستات است.
- زخم شدن مجرای ادرار
- ناباروری
- اپیدیدیمیت، که در واقع عفونت لوله ای در بیضه است.
همچنین تحقیقات ثابت کرده است که عفونت کلامیدیا می تواند باعث بروز آرتریت واکنشی شود.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟
اکثر مردم هیچ علامتی از ابتلا به کلامیدیا را تجربه نمی کنند. بنابراین بسیار مهم است که به طور منظم چکاپ شوند و آزمایش دهند. این مساله بیشتر در افرادی حیاتی است که شرکای جنسی متعددی دارند.
اگر فردی هر یک از علائم بالینی کلامیدیا را تجربه کرد، ضروری است که برای تشخیص بیماری، حتما به پزشک مراجعه کند. بسیاری از علائم کلامیدیا، شبیه به علائم عفونت ها و بیماری های دیگری است، و ممکن است نیاز به درمان های متفاوتی داشته باشد، از این رو برای تشخیص درست باید حتما به پزشک مراجعه کرد.
حتی در صورتی که علائم شخص پس از یک دوره کامل مصرف آنتی بیوتیک از بین نرفت، باید حتما مجددا به پزشک مراجعه کند. اگر شخصی متوجه شود که به کلامیدیا مبتلا شده است، بسیار مهم است که به شرکای جنسی اخیر خود اطلاع دهد تا آن ها نیز برای تشخیص ابتلا یا عدم ابتلا، و درمان آن به پزشک مراجعه کنند.
